Αλεβί, Ιούδας

(Judah Halevy ή Juda ha-Levi, 1075 – 1141). Εβραίος φιλόσοφος και θεολόγος, ο μεγαλύτερος εθνικός ποιητής των Εβραίων από τη Διασπορά και μετά. Γεννήθηκε στην Καστίλη της Ισπανίας και σπούδασε στη Λουκένα. Εκείνο που χαρακτηρίζει την ποίηση του Α. είναι η έντονη συναισθηματικότητα. Τα ποιήματά του διαποτίζονται από αισθήματα χαράς, φιλίας, έρωτα και των απολαύσεων της ζωής. Η φυσιογνωμία του ωστόσο προβάλλει κυρίως μέσα από τις Σιωνιάδες του, εθνικές ελεγείες προς τη Σιών, όπου διαφαίνεται όλο του το πάθος και η ελπίδα για την εθνική αποκατάσταση, καθώς και η μεγάλη του λύπη για τον ξεπεσμό της φυλής του. Ως φιλόσοφος υπήρξε παραδοσιακός. θεωρούσε ότι η παράδοση αποκαλύπτει τη θρησκευτική και μεταφυσική αλήθεια. Το Καλό και το Κακό δεν αποκαλύπτονται από τη φιλοσοφική σκέψη, αλλά από το πνεύμα των παραδόσεων των προγόνων. Η φιλοσοφία του έχει επίσης εθνικό χαρακτήρα. Οι δοξασίες του περιέχονται στο φιλοσοφικό του σύγγραμμα Βίβλος τεκμηρίων και επιχειρημάτων υπέρ μιας ταπεινωμένης πίστης,το οποίο έγραψε στα αραβικά και μεταφράστηκε αργότερα από συμπατριώτες του στα εβραϊκά με τον τίτλο Σέφερ Ακοζαρί. Μετά το 1140, ο Α. θέλησε να επισκεφτεί την πατρίδα των προγόνων του. Αποβιβάστηκε στην Αλεξάνδρεια και από εκεί πήγε στο Κάιρο και, στη συνέχεια, στη Δαμιέτη, απ’ όπου έφυγε με πλοίο για την Παλαιστίνη. Έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του. Αναφέρεται όμως ότι εντοπίστηκε αργότερα στη Δαμασκό, απ’ όπου έγραψε επιστολή σε κάποιο φίλο του και στην οποία διαφαίνεται η απογοήτευσή του για την παρακμή και τον ξεπεσμό της αρχαίας Σιών. Σύμφωνα με μια λαϊκή παράδοση, σκοτώθηκε μπροστά στις πύλες της Ιερουσαλήμ από έναν Άραβα και τάφηκε στο χωριό Καμπούλ.